ทฤษฎีผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย (Stakeholder Theory)

ความหมาย
Investopedia ซึ่งเป็นสาราีนุกรมบนอินเตอร์เน็ตให้ความหมายของคำว่า Stakeholder คือฝ่ายหนึ่งที่มีผลประโยชน์ในองค์กรหรือโครงการหนึ่งๆ ที่จริงแล้วมีคนเขียนบทความเกี่ยวกับทฤษฎีผู้มีส่วนได้ส่วนเสียไว้จำนวนมากในช่วงที่แนวคิดเรื่องนี้กำลังฮิต  จึงมีการคำจำกัดความของ"ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย" ไว้หลากหลาย แต่ที่นำมาใช้ในแวดวงการศึกษามีความหมายว่า
ทฤษฎีผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย
Frideman ได้


ประวัติความเป็นมา
         มีการนำทฤษฎีผู้มีส่วนได้ส่วนเสียมาใช้ในการจัดการเชิงกลยุทธ์เมื่อกลางปี 1980 โดย คำว่า"ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย" มาจากผลงานของสถาบันวิจัยสแตนฟอร์ด (Stanford Research Institute) ที่พัฒนาจาก อันที่จริงแล้วบริษัทข้ามชาติอย่างเช่น จอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน (Johnson & Johnson) เซียร์ (Sears) ได้ค้นพบแนวคิดเกี่ยวกับกลุ่มต่างๆของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียมาก่อนหน้านี้นานแล้ว โดยประกอบด้วย ลูกค้า ลูกจ้าง ผู้ถือหุ้น และสาธารณชน


บทสรุป
Stakeholder theory has evolved from a corporate-centric perspective into a more comprehensive

research field, which addresses business–society relations from various

points of view. ทฤษฎี

ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียวิวัฒนาการมาจากแนวคิดทางยึดบริษัทให้แนวคิดทาง

To reflect on and to guide such theoretical developments is the purpose

of second-order theories. However, the second-order stakeholder theories developed

so far do not mirror the full spectrum of the stakeholder research field. This paper

tries to fill this gap with a triple-perspective typology of stakeholder theory. It shows

that the issue of stakeholder management can be approached from a corporate, a

stakeholder or a conceptual point of view. The corporate perspective focuses on how

corporations deal with stakeholders, the stakeholder perspective analyses how stakeholders

try to influence corporations and the conceptual perspective explores how

particular concepts, such as ‘the common good’ or sustainable development, relate

to business–stakeholder interactions. In addition, the triple-perspective typology

incorporates the influential second-order theory of Donaldson and Preston and shows

that each of the three perspectives features a normative, a descriptive and an instrumental

aspect. Consequently, the typology presented here depicts nine ideal-typical

stakeholder research approaches, each of them approximating business–society relations

in a unique way. Mapping stakeholder theory anew can advance stakeholder

research beyond its current limitations by raising awareness for neglected research

approaches and issues.